Δεν θέλω να το πω, δεν θέλω να το παραδεχτώ, κρύβω λόγια, σφυρίζω αδιάφορα στα τεντωμένα σκοινιά πάνω στα οποία ακροβατούν οι αισθήσεις μου, αλλά... θα σκάσω αν δεν το πω...
Αυτός ο Ιούλης μάλλον δεν ήρθε με καλές διαθέσεις...
Και δεν αναφέρομαι σε προσωπικά μου θέματα... Όχι βέβαια... Γενικά μιλάω...
Και γενικά... Και αόριστα...
Όμως... όταν τριγυρίζουν στις γειτονιές μας... αστυνομίες πυροσβεστικές και ασθενοφόρα τι καλό περιμένεις να συμβεί; Καλοί και άγιοι κι οι αστυνομικοί κι οι πυροσβέστες κι οι γιατροί, αλλά καλύτερα να τους βλέπουμε σπανίως...
Προχθές μια φωτιά, χθες ένας θάνατος αλλοδαπού μετά από τούμπα με το ποδήλατο, σήμερα μια σύλληψη στην πλατεία... Αν προσθέσεις και την εικόνα των φιλόζωων της Νέας Κίου που τρέχουν πανικόβλητοι να σώσουν ζωάκια που τους συμβαίνουν διάφορα αυτές τις μέρες, το χρώμα του Ιούλη όσο πάει και σκουραίνει... Κι είμαστε ακόμα στην 4η μέρα του...
Και δεν ξέρω και ποιος τον μάτιασε... (Τον Ιούλιο εννοώ...)
Ή μήπως κάποιος μάτιασε εμάς;
Τούτος ο τόπος πολλά περνάει τελευταία... Το μάτιασμα του έλειπε...
Ας επικαλεστούμε τις δυνάμεις του σύμπαντος, ας επικαλεστούμε το φιλότιμο του Ιούλη που φαντάζομαι δεν θέλει να μας... κάψει, ας επικαλεστούμε τις αντοχές μας και τις δυνάμεις μας...
Κι ας ρίξουμε κι εννιά σταγόνες λάδι στο ποτήρι με το νερό... Ποτέ δεν ξέρεις...
Αναστασία Χαβιαρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου