Τον λατρεμένο μας Υιό, Αδερφό και Θείο, Γεώργιο Κατσούρη ετών 45 θανόντα κηδεύουμε την Τετάρτη 21 Αυγούστου 2024 και ώρα 6:00 μ.μ
Η σορός θα βρίσκεται προς χαιρετισμό στις 5:30 μ.μ στον Ιερό Ναό ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ στον ΑΓΙΟ ΑΔΡΙΑΝΟ
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ
ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ
ΤΑ ΑΝΙΨΙΑ
ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ
Ντην είδιες, μάτια μου, τση Κιος ντην όμορφη Παναγιά; Ντήνε προσκύνησες ντη Θεομάνα μας; Η τεράστια βυζαντινή εικόνα της, σωσμένη από την Κιώτισσα Μάλαμα Μαυρουδή, αφού τριγύρναε για χρόνια στην Ελλάδα, από το 1934 βρίσκεται πια «καρφωμένη» για πάντα στη νέα ντης πατρίδα, ντην αργολική Κιο, μέσα στην όμορφη εκκλησιά που τση χάρισε ο καραβοκερός Απόστολος Κιουζές - Πεζάς.
Πολλές φορές αξιώθηκα και ντην είδια και τση άναψα ένα κεράκι. Πάντοτες με κοίταε με κείνα τα πελώρια βυζαντινά μάτια ντης κι ήντανε το πρόσωπό ντης λιμάνι άφατης γαλήνης, παρηγοριά και σκέπη γούλου του ντουνιά!
Μα συλλογιέμαι κείνη ντην πρωτινή ταπεινή εκκλησίτσα της, στην παλιά βιθυνική Κιο, τότε που γιόμιζε προσκυνητάδες όχι μονάχα απέ ντην Ελληνοπούλα θαλασσούπολη του Μαρμαρά, μα κι απέ γούλα τα τριγυρινά μέρη, κοντινά και μακρινά, απέ ντη Νίκαια, ντη Λεύκη, το Βεζίρχάνι και τα Κιουπλιά, απέ τση Γιάλοβας τα ρωμιοχώρια, το Κουρί, το Κατερλί, το Αρμουτλί και το Τσινάρι, απέ ντην Πόλη, ντην Αρετσού και ντη Νικομήδεια, απέ τα Μουντανιά κι απέ τσι Λιγουμούς, ντη Συγή, ντην Τρίγλια και ντην Προύσα, απέ το Σουσουρλούκι, το Ντεμιρντέσι, το Πελλαδάρι και ντη Μεσαίπολη.
Συλλοΐζομαι τα πόσα πέρασε μέσα σε τόσοι χρόνοι, σε ζαμάνια κακά και σε κοσμοχαλασές απανωτές, απέ ντον δωδέκατο αιώνα που ανεστορήθηκε η όμορφη ζουγραφιά ντης. Τι κατατρεγμοί, τι πόλεμοι, σφα’ές, σεισμοί και διωγμοί, τι φόβοι και τι τρόμοι! Κι αυτή εκεί, στήριγμα και σκέπη τση κιώτικης Ρωμιοσύνης, σε πείσμα των καιρών και των άγριων αθρώπων. Κι όταν ηκάηκε η παμπάλαιη βυζαντινή εκκλησιά τσης σε κείνη ντη μεγάλη φωτιά τση Κιος, το 1856, σαν από θάμα ησώθηκε μονάχα αυτή! Χέρια ευλαβικά την αποθέσανε σε ταπεινό παρεκκλήσι, ώσπου να ‘ρτει η ώρα να ξαναγενεί και πάλι η μεγάλη εκκλησιά της.
Αναμετρώ τα θάματά ντης και μετρημό δεν έχουνε! Ο λοϊσμός μου τρέχει σε κείνα τα χρόνια τα παλιά. Βλέπω κιόλας τσι Κιώτες ψαράδες, τα γεμιτζάκια, τσι γριπαροί και τσι καραβοκεροί να ντήνε περικαλάνε για το καλό ταξίδι στα μπουγάζια τση Άσπρης και τση Μαύρης Θάλασσας και για τ’ ασημένια μπερεκέτια τση ψαροθρόφας θάλασσας του Μαρμαρά. Κι η χήρα, ο γέροντας, τ’ αρφανό, τ’ αρρώστου η μάνα, η κάθε Κιώτισσα μάνα καταφεύγει στη Μάνα του Θεού, που γροικά τσι μανάδες του κόσμου αλάκερου κι είναι το ‘ποκούμπι τους, το γιαρτίμι, η παρηγόρια και το νταγιάντι τους.
Καλέ γλυκιά μου Παναγιά, που ‘σαι πολύ κοντά μου,
βοήθα τα παιδάκια μας, να χαίρετ’ η καρδιά μου.
Θαρρώ πως τώρα δα αρχοντοπούλες και φτωχές νοικοκεράδες ζητήσαν τη βοήθεια και ντη συνδρομή τση Θεομάνας, για να δέσει ο κουκουλόσπορος, να βγουν τα μαμούνια, να γενούν οκάδες τα κουκούλια και τα μετάξια, να γιομώσουν μπερεκέτι τα σπίτια και τα μποτζεκλίκια τση Κιος.
Να κι η αγροτιά, τσεφτσήδες, ξωμάχοι και ρεντζιπέρηδες, λαδάδες, μπαγτζήδες, κεχαγιάδες και κρασοπουλητάδες που πλαούνε στη Θεομάνα, για να θεριέψουν τα λογιού λογιού μαξούλια και να γενεί μπόλικο και βλοημένο του κοσμάκη το έχει. Σιναφλήδες, παζαρίτες, θαλασσινοί κι εμπόροι μπαινοβγαίνουν στο ταπεινό κιώτικο κλησιδάκι και τάζουνε πολλά, για να πάνε καλά οι δουλειές και ν’ αβγαταίνουν οι λίρες στα κεμέρια τους.
Ακόμα κι οι Τούρκοι ντήνε τιμούσανε ντη Θεομάνα μας, φέρνοντας με τσι ντενεκέδες κερί και λάδι, μαλαματοπλούμιστα ολομέταξα κεντίδια, παράδες πολλοί, κουρμπάνια και φαγιά, να φάει γούλο το παναΰρι, για ν’ αξιωθούνε κι αυτοί μια στάλα απέ ντη Χάρη της, για να ‘χουνε γεροσύνη και γλυτωμό απέ τα βάσανα και τα κασαβέτια τση ζήσης.
Μα το μεγαλύτερο θάμα τσης είναι που ηγλύτωσε ατή τσης μέσα απέ κείνο ντο χαλασμό και ντην απολωλάδα του ’22 κι ήρτε στην Ελλάδα, διωγμένη και κυνηγημένη απέ ντον τόπο ντης, όπως τόσες και τόσες προσφυγοπούλες Παναγιές, Μικρασιάτισσες και Θρακιώτισσες. Άραξε για πάντα στ’ αργίτικο περιθαλάσσι, για να ‘ναι μαζί με τσι δικοί ντης αθρώποι, με τα βασανισμένα προσφυγάκια ντης, κοντά στα παιδιά και στ’ αγγόνια τους, βοηθός, προστάτισσα και συντρέχτρα, ελπίς και καταφυγή του ανθρώπου στους αιώνες των αιώνων. Αμήν. +
Πρωταυγουστιά του 2015
Θοδωρής Κοντάρας
Άρθρο του Θοδωρή Κοντάρα που δημοσιεύθηκε σε εφημερίδα της Νέας Κίου Αργολίδας, το Σεπτέμβρη του 2001 και συμπληρώθηκε στις 31 Ιουλίου 2015, για το περιοδικό «Τ’ Ανάβλεμμα» του Λυκείου των Ελληνίδων Ραφήνας.
«Ένας στους δυο φέτος δεν θα πάει διακοπές», άκουσα σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή. Ήταν πάνω που έκανα σχέδια για οικογενειακές διακοπές. Όμως, μια που μιλάω για διακοπές, έκανα σχέδια «χωρίς τον ξενοδόχο». Και στην περίπτωση, τα σχέδιά μου πέρναγαν από την συναίνεση της γυναίκας μου, η οποία με τον τρόπο της, επιβεβαίωσε την αλήθεια των λεχθέντων στην πρωινή εκπομπή:
«Πού θα πάμε διακοπές, ρε έρμε, με τα 607 ευρώ που παίρνεις σύνταξη; Εγώ δεν πάω πουθενά! Άλλωστε, δεν άκουσες και τι δήλωσε ο Άρης;».
«Ποιος Άρης;» την ρώτησα απορημένος, γιατί έναν Άρη ήξερα, συμμαθητή μου, που έχω χρόνια να τον δω κι αυτή δεν τον γνωρίζει…
«Ο Άρης Πορτοσάλτε, που είπε πως τα μπάνια του λαού δεν μπορούν να γίνονται μόνο από τις 15 Ιουλίου μέχρι τις 30 Αυγούστου! Και πως αν θέλουμε τουρισμό και ο τουρισμός να μας φέρνει 20+ δισ. ευρώ στον τόπο, είναι γεγονός ότι εμείς οι κάτοικοι αυτού του τόπου θα υποχωρούμε έναντι των τουριστών. Διότι δεν χωράμε!» και έκλεισε, έτσι, εμφατικά την συζήτηση.
Προβληματίστηκα σοβαρά. Θυμήθηκα και μια συζήτηση σε τηλεοπτικό πάνελ, με αφορμή τα πανάκριβα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, που έχουν αυξηθεί κάπου κατά 40%, όπου η υφυπουργός Μετανάστευσης & Ασύλου κα Σοφία Βούλτεψη πρότεινε: «Οι άνθρωποι βρίσκουν διεξόδους… Μπορεί να πάνε στο χωριό και στην ενδοχώρα και όχι στα νησιά, που είναι ακριβά».
«Ρε μπας και έχει δίκιο;» αναρωτήθηκα. Έλα, όμως, που ένα ταξιδάκι το είχε ανάγκη ο οργανισμός μου…
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Από τη μια τα ακτοπλοϊκά «φαρμάκι», από την άλλη η βενζίνα στα ύψη και έχω προς εξόφληση τον λογαριασμό του ρεύματος, που «ζεματάει».
Ναι αλλά να χάσω το ταξιδάκι;
Το παν είναι η έμπνευση της στιγμής. Κι εμείς ο νεοέλληνες από εμπνεύσεις δεν στερεύουμε ποτέ.
«Εγώ, πάντως, διακοπές θα πάω!» είπα πεισματωμένα.
Η γυναίκα μου που με άκουσε έκανε το σταυρό της και κούνησε το κεφάλι της με μια γκριμάτσα απαξίωσης. Δεν έδωσα σημασία και προχώρησα στο… παρασύνθημα.
Σε μισή ώρα ήμουνα έτοιμος. Έξι κουπλέ και τρία ρεφρέν:
Ταξίδι καλοκαιρινό
Κίνησα πλοίο για να βρω σ’ ένα νησί να πάω,
μα σαν επήγα στο γκισέ και ρώτησα το «πόσα»,
μαζί με το αμάξι μου, μού είπαν πως χρωστάω,
το λάδι τρεις, το ξύδι τρεις, τόσα και άλλα τόσα!
Έφριξα, πίσω έκανα κι έφυγα απ’ το λιμάνι,
βγήκα γραμμή για εθνική κι έκανα κατά πάνω,
προς το βορρά, όσο μακριά γοργά και μάνι – μάνι,
να εύρω μέρη μαγικά, διακοπές να κάνω.
Πήρα δρόμο με τ’ αμάξι κι έγινε αλλιώς η φτιάξη.
Κι έγινε αλλιώς η φτιάξη, σαν εγκάζωσα τ’ αμάξι.
Με κανά δυό διαλείμματα στο δρόμο για να φάω,
απόγευμα το έστριψα για την Λεπτοκαρυά.
Στη θάλασσα εβούτηξα, που τόσο αγαπάω,
με γκομενάκια γύρω μου, καμιά εικοσαριά.
Πέρασα μπέικα ξανά στην πλαζ της Κατερίνης,
με τσίπουρα ξεσάλωσα, ψαράκια κι αστακό.
Έκλεισα για να κοιμηθώ, σουρώνεις άμα πίνεις,
κι είχα ταξίδι πρωινό για τον Θερμαϊκό.
Πήρα δρόμο με τ’ αμάξι κι όλο ομόρφαινε η φτιάξη.
Κι όλο ομόρφαινε η φτιάξη, σαν εγκάζωσα τ’ αμάξι.
Μέσ’ στην πλατεία Άθωνος, εκεί στη Σαλονίκη,
απάντησα τους φίλους μου και κάθισα να πιώ,
θυμήθηκα τα νιάτα μας, που έμενα στο νοίκι,
φόρτωσα έναν απ’ αυτούς και φύγαμε οι δυό.
Έπαιζε το ραδιόφωνο κι εμείς οι δυό παρέα,
γοργά το δρόμο πήραμε για την Χαλκιδική.
Σάνη, Ποσείδι, Αρμενιστή την βγάλαμε ωραία,
Θέ μου και να γινότανε να ‘μενα πάντα εκεί.
Κι αφού είχαμε τ’ αμάξι έγινε ωραία η φτιάξη.
Έγινε ταμάμ η φτιάξη, μια που είχαμε τ’ αμάξι.
Πήρα και τον φίλο μου τον Θεόφιλο, του έβαλε μουσική και το τραγούδησα:
Κλείνοντας αυτό το σύντομο σημείωμα, θα ήθελα να ευχαριστήσω Άρη Πορτοσάλτε και Σοφία Βούλτεψη, που χάρη στις επισημάνσεις τους, φέτος ταξίδεψα τσάμπα και προπαντός ξεκούραστα, αφήνοντας πίσω μου κι ένα τραγούδι…
Τέλος το γράψιμο για σήμερα. Ακολουθεί εξόρμηση για μπάνιο στην Καραθώνα, στο Ναύπλιο (φωτο), όσο προλαβαίνω ακόμα, πριν ξεπουλήσει τον χώρο το ΤΑΙΠΕΔ και γίνει απαγορευτική η πρόσβαση για το πόπολο…
Γιώργος Ν. Μουσταΐρας
Την Πέμπτη 22 και την Παρασκευή 23 Αυγούστου τα ιερά λείψανα του Αγίου Λεωνίδη θα βρίσκονται για προσκύνημα στον ιερό ναό του Αγίου Λεωνίδη στην θέση Μπρίνια Νέας Επίδαυρου.
Την Πέμπτη 22 Αυγούστου στις 7 το απόγευμα θα γίνει Μέγας εσπερινός και την Παρασκευή 23 Αυγούστου το πρωί θα τελεστεί θεία λειτουργία.
Η Παγκόσμια Ημέρα κατά των Κουνουπιών γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Αυγούστου με πρωτοβουλία της Αμερικανικής Ένωσης για τον Έλεγχο των Κουνουπιών (AMCA), μιας επιστημονικής οργάνωσης που εδρεύει στις ΗΠΑ και στους κόλπους της περιλαμβάνει επιστήμονες από 50 χώρες του κόσμου.
Στόχος της Ημέρας είναι η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση του παγκόσμιου κοινού σχετικά με τη βλαβερή συμπεριφορά των κουνουπιών και των άλλων συγγενικών με αυτά εντόμων απέναντι στον άνθρωπο.
Η 20η Αυγούστου επελέγη, γιατί την ημέρα αυτή του 1897 ο άγγλος γιατρός Ρόναλντ Ρος της Σχολής Τροπικής Ιατρικής του Λίβερπουλ ανακοίνωσε μια σημαντική ανακάλυψη, που έσωσε εκατομμύρια ζωές έκτοτε: Ό,τι για τη μάστιγα της ελονοσίας ευθύνονται τα κουνούπια.
Πηγή: SanSimera.gr
