Η υπέροχη σκυλίτσα των Μύλων δεν υπάρχει πια...

Την γνώρισα πριν από αρκετούς μήνες. 
Ήταν μια υπέροχη, φιλικότατη και ήσυχη σκυλίτσα που δεν ενοχλούσε κανέναν. 
Την "βάφτισα" Ρώμη γιατί όταν την πρωτοείδα μου θύμισε τη Λύκαινα, το σύμβολο της Ρώμης. 
Οι ψαράδες των Μύλων που την αγαπούσαν και την τάιζαν, την έλεγαν Ήρα. 
Πήγαινα κι εγώ και την τάιζα τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα... Πάντα ζητούσε πρώτα το χάδι μου και μετά την τροφή της... 
Πριν ένα μήνα περίπου γέννησε τα μωρά της. Τα είχε κρυμμένα και δεν τα έβλεπα. Όταν την φώναζα, έβγαινε από την κρυψώνα της, έτρωγε και ξαναπήγαινε στα κουταβάκια της.
Την Τετάρτη είδα για πρώτη φορά 2 από τα μικρούλια της. Δεν ήξερα πόσα είχε.
Την Τετάρτη είδα κι αυτήν για τελευταία φορά. 

Την Παρασκευή πήγα να την ταΐσω και δεν την βρήκα. Την περίμενα και δεν φάνηκε. Σήμερα Σάββατο, ξαναπήγα στο γνωστό μέρος κοντά στον φάρο των Μύλων. 
Πριν καν βγω από το αυτοκίνητο, ένας ψαράς μου φώναξε πως η σκυλίτσα βρέθηκε νεκρή στο χωράφι και πως τα κουταβάκια της (5 μου είπαν πως είναι) κλαίνε και έχουν βγει από τη φωλιά τους.
Είδα τα 2 από αυτά στριμωγμένα το ένα πάνω στο άλλο και μάλλον εξαντλημένα από την πείνα... 
Δεν είχα μαζί μου τροφή για κουτάβια, αν και νομίζω πως χρειάζονται γάλα ακόμα... 
Δυστυχώς δεν μπορώ να τα φιλοξενήσω στο χώρο μου γιατί είναι μολυσμένος ακόμα από τον τύφο που πέρασαν τα δικά μου.
Δυστυχώς δεν έχω δικό μου μέσον για να πηγαινοέρχομαι να τα φροντίζω... αν ζήσουν... 
Έκανα κάποια τηλεφωνήματα κι ελπίζω κάτι να γίνει, αν τελικά τα μικρούλια επιβιώσουν... 

Και που να επιβιώσουν ρε γαμώτο σ' αυτόν τον σκληρό και τόσο απάνθρωπο κόσμο;;; Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι αν καταφέρουν να μεγαλώσουν λίγο, ο ίδιος "γνωστός άγνωστος" που ξεπάστρεψε πριν λίγο καιρό κάποια άλλα κουταβάκια, θα "τακτοποιήσει" κι αυτά...

Απόψε πονάω πολύ... Και το μόνο που σκέφτομαι είναι τούτο : 
Αυτός ο φονιάς που δηλητηρίασε τη Ρώμη (ή Ήρα) και που καταδίκασε τα κουταβάκια της σε σχεδόν βέβαιο θάνατο, να μην μείνει ατιμώρητος...

Κοριτσάκι μου αγαπημένο, εύχομαι ο Παράδεισος των Σκύλων να γίνει ο δικός σου Παράδεισος! Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ!

Αναστασία Χαβιαρά