Το τέλος του καλοκαιριού, μια καινούργια αρχή!

 

Γράφει η Στέβη Σαμέλη

Το τέλος του καλοκαιριού, πάντα μοιάζει λίγο με την αρχή ενός νέου χρόνου. Από την εποχή του σχολείου ακόμα, όταν ο Σεπτέμβρης μύριζε μπλε τετράδια και φρεσκοξυσμένα μολύβια. Τότε που όλα έμοιαζαν να αρχίζουν ξανά με τη νέα σχολική χρονιά, αφήνοντας πίσω την ανεμελιά και την ξενοιασιά των διακοπών, μαζί με ανάμεικτα συναισθήματα λύπης και ενθουσιασμού γι’ αυτό που φεύγει κι αυτό που έρχεται.

Κάπως έτσι νιώθεις ακόμα, όταν τελειώνει ο Αύγουστος. Μια διάθεση να ξεκινήσεις από την αρχή. Να αφήσεις πίσω με το καλοκαίρι που φεύγει, όλα όσα σε βάρυναν – μαζί με τα κιλά των διακοπών – και να ξεκινήσεις από την αρχή! Αποφασίζεις να αρχίσεις δίαιτα, γυμναστήριο, να κόψεις επιτέλους το κάπνισμα, να αφήσεις πίσω σου τον αδιέξοδο έρωτα που σου πήρε τα μυαλά…

Αποφασίζεις να αλλάξεις δουλειά, σπίτι, αυτοκίνητο, οτιδήποτε σε έχει κουράσει. Οτιδήποτε που θα σε έκανε να νιώσεις, πως ο χειμώνας που θα’ ρθει θα είναι ξεχωριστός και είσαι αποφασισμένος να τηρήσεις κάθε σου υπόσχεση αυτή τη φορά!

Ψάχνεις για ιδέες και λύσεις ανακαίνισης για τα πάντα. Όχι μόνο του έξω, αλλά και του μέσα σου. Φτιάχνεις λίστα των βιβλίων που θα διαβάσεις αυτό το χειμώνα και απορείς που ποτέ δε μπόρεσες να διαβάσεις περισσότερα από ένα, ενώ το καλοκαίρι τελειώνεις μισή βιβλιοθήκη!

Φτιάχνεις πρόγραμμα υγιεινής διατροφής και υπόσχεσαι στον εαυτό σου να το τηρήσεις φέτος, ενώ αποφασίζεις πως αυτή τη φορά, θα κάνεις οπωσδήποτε ένα ολιγοήμερο χειμερινό ταξίδι. Όχι απαραίτητα στα χιόνια ή κάπου διαφημισμένα. Αρκεί να έχεις καλή παρέα. Αρκεί να νιώσεις πως οι επόμενοι μήνες θα’ ναι κάτι περισσότερο από την αναμονή του επόμενου καλοκαιριού και μία ακόμη χειμερία νάρκη…

Σκέφτεσαι τους φίλους που έχεις να δεις καιρό κι αναρωτιέσαι πώς γίνεται να ζεις στην ίδια πόλη και να έχουν περάσει μήνες χωρίς να τους δεις. Αποφασίζεις να τους δεις όλους αυτό το χειμώνα και γιατί όχι… ένα-δυό παρτάκια όπως παλιά, προλαβαίνεις να τα κάνεις στο μπαλκόνι ή στην ταράτσα μέχρι να κρυώσει ο καιρός.

Το πιο πιθανό άλλωστε, είναι να μην αλλάξεις δουλειά, σπίτι ή αυτοκίνητο. Άντε το πολύ-πολύ να αλλάξεις χρώμα στις κουρτίνες και στα μαξιλαράκια του καναπέ, έτσι, για να νιώσεις πως κάτι άλλαξε. Ίσως να μην καταφέρεις καν να κάνεις εκείνο το ταξίδι που σχεδιάζεις. Αν έχεις όμως καλή παρέα, ξέρεις, πως τελικά, δεν έχει σημασία το «που», αλλά το «μαζί». Κι εκείνος ο αδιέξοδος έρωτας, αν είναι πράγματι έρωτας, πως μπορείς στ’ αλήθεια να τον αφήσεις στο καλοκαίρι;

Σημασία δεν έχει πόσα βιβλία θα διαβάσεις αυτό το χειμώνα, ούτε να κόψεις το κάπνισμα επειδή απλά πρέπει. Σημασία έχει να νιώθεις στα ρουθούνια σου τη μυρωδιά των μπλε τετραδίων και των φρεσκοξυσμένων μολυβιών. Και να νιώθεις ακόμα εκείνο το γλυκό παλαντζάρισμα ανάμεσα στα συναισθήματα λύπης και ενθουσιασμού γι’ αυτό που φεύγει κι αυτό που έρχεται… Καλό φθινόπωρο!


enallaktikidrasi.com